zondag 16 november 2008

't Is toch wel hoog...

Dag 3 van onze vakantie. We reizen van Wanaka naar Queenstown. Hiervoor volgen we de Cardrona Valley Road, die ons enkele mooie kanten van de Crown Range (een bergpas) laat zien. Zoals je kan zien op de foto's, is het schitterend weer. De temperatuur flirt met de dertig graden. Later op de dag gaan we dan van Queenstown naar Te Anau.











De berghellingen van de Crown Range zijn begroeid met kleine struiken die het geheel een buitenaards uiterlijk geven. De volgende foto's zijn genomen tijdens een stop bij één van de vele viewpoints die we langs onze route tegenkwamen.





















En zo gaat de reis verder van het ene prentkaartje naar het andere. Tijdens de reis kunnen we beslissen wat we in Queenstown gaan doen. Queenstown staat bekend als "Adrenaline Central" of ook "Thrillsville". En de meeste toeristen komen naar hier om te genieten van "the big four". Namelijk bungyspringen, jet boating, rafting of flightseeing. Welke van deze activiteiten je ook kiest, ze zullen je een hele hoop duiten kosten, maar ja, we leven maar ene keer en dus...

...de brug










...het uitzicht vanop de brug










Even wat geschiedenis: De eerste bungysprong ter wereld is van deze brug genomen, de Kawarau Bridge, in het gezegende jaar 1988. Enkele dagen voordat wij bij deze brug aankwamen hadden ze gevierd dat er al twintig jaar van deze brug wordt gesprongen. Het leek me dus een geschikte plaats om zelf eens een bungysprong te proberen.


....Op voorhand kijk je eerst naar andere mensen die de sprong maken en je denkt: Och dat valt allemaal wel mee. Zo hoog is dat niet, 43m. Wat kan er me gebeuren?
Vervolgens wordt er een handdoekje rond je onderbenen gewikkeld. Dan wordt die handdoek vastgesnoerd met een elastiek. En dan huppel je met je samengebonden voeten naar een klein platform. En terwijl je daar staat, met je tenen al over de rand, valt al dat gerationaliseer weg en denk je nog maar één ding: "Fucking hell, dit is geschift, ik ga er zo hard aan."





Vervolgens wijzen ze aan waar de camera staat. Dus even zwaaien.








De man van de organisatie telt af ...3 ...2 ...1






































En voordat je het goed en wel beseft, sta je terug met beide voeten op de grond, helemaal hyper van de adrenaline en met een hart dat uit je borst lijkt te springen. Kortom, 't was plezant.











(Nu moet je niet denken dat Liesbeth te chicken was om ook de sprong te wagen. Zij is al eens in NZ geweest en heeft toen al van deze brug gesprongen.)
Vervolgens zijn we de emotie en een overheerlijke maaltijd gaan doorspoelen in een nabijgelegen Winery. De rest van de dag hebben we dan gebruikt om verder te reizen naar Te Anau en om ons te vervolmaken in de edele kunst van het strandliggen:




Een gigantisch meer, met krisalhelder ijskoud water uit de bergen en niemand anders om het mee te moeten delen. Zalig.

1 opmerking:

Bert zei

Nice one Lars!
Respec!
Enjoy the trip.