Vandaag gaat het van Te Anau naar Milford Sound. Dan heel de weg terug via Te Anau naar Manapouri.
Milford Sound (onderdeel van het Fiordland National Park) is één van de must-do's in Nieuw-Zeeland en we voelen ons dan ook op geen enkel moment eenzaam tijdens de 120 km lange rit.
Eerste stop op de Milford Road: Mirror Lakes, reflecterende waterplassen (zijn ze dat niet allemaal?)
Een paar plaatjes van onderweg:
Na 100 km moeten we door de Homer tunnel. Eénrichtingsverkeer, dus terwijl we wachten tot het licht op groen springt, worden we bezig gehouden door een paar Kea's die auto's van andere wachtenden molesteren.
Fiordland staat gekend als een van de natste plekken in Nieuw-Zeeland. En voor één keer hadden we misschien wel op regen gehoopt. Bij regen zouden er naar 't schijnt duizenden watervallen neerstorten van de rotsen in de fjorden en rondom de Milford Road. Helaas (onvoorstelbaar dat dit ooit over onze lippen zou komen), heeft het al vier dagen niet meer geregend en moeten we het dus zonder watervallen doen, en blij zijn met de paar striempjes die naar beneden komen gesijpeld.
Milford Sound zelf dan (en de rode sloep waar we hem mee verkend hebben):
De boot vaart tot aan de Tasman Sea, waar we een speelkameraadje oppikken. Ondanks het dramatische landschap van de fjorden, is de dolfijn die voor ons uitzwemt en -springt uiteindelijk het hoogtepunt van de rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten