Aoraki / Mount Cook

De laatste etappes in onze rondreis brengen ons naar het Mount Cook National Park en van daar terug naar Christchurch. Aoraki (de Maori naam voor Mount Cook) betekent wolkenkliever, een toepasselijke naam want Aoraki is met zijn 3754 meter de hoogste berg in Nieuw-Zeeland.

Van Oamaru maakten we eerst nog een korte omweg via Moeraki (van die knikkers op het strand) . We hadden namelijk opgevangen dat het dorpje wereldbefaamd (in Nieuw-Zeeland) was voor zijn visrestaurant. Niet dat wij als culinaire critici door het leven gaan, maar we gunnen onze maag toch ook graag eens iets, dus op naar Fleur's Place. We waren zeker niet de enigen die het gerucht gehoord hadden, want tegen etenstijd verdubbelde het restaurant met gemak de bevolking van het piepkleine dorpje. Het was een fijne maaltijd van Blue Cod met wel heel krokante groentjes maar al bij al was het uitzicht op de baai en de sfeer van het restaurant zelf misschien wel het leukste aan de trip.

Met goedgevulde maag vatten we de rit naar Mount Cook aan. De laatste 50 km lopen via het Lake Pukaki, een helderblauw meer in de verte begrensd door besneeuwde bergen. Vooral op een zonnige dag (zoals de dag van ons vertrek), licht het meer op in een bijna onnantuurlijk blauwe kleur.

Mount Cook Village bestaat bijna uitsluitend uit het Hermitage Hotel. Het is een Nationaal Park dus de accomodatiemogelijkheden worden strikt beperkt. Dit maakt dat je je echt middenin de natuur kan wanen (maar toch in het comfort van een elegante studio). Tegen de avond aan klaart de bewolking op en krijgen we een prachtig landschap te zien. En vanwaar kunnen we dat beter aanschouwen dan in het Panorama restaurant met 3D zicht op de omliggende bergen? Glaasje wijn in de hand en zes-gangen op het menu? Ongewoon decadent maar 't zijn onze laatste paar dagen hier dus waarom niet in stijl afsluiten.

De volgende dag zetten we er een stevige pas achter (om die decandentie van de vorige dag eraf te lopen) en maken we een wandeling van een paar uur in de Hooker Valley. Tussen de bergen (zie het filmpje hieronder), over hangbruggen, langs rivieren gevuld met gletsjerwater, en met een gletsjermeer als eindbestemming.

Omdat het zo'n mooie dag is, en we eigenlijk nog niet helemaal terug naar Christchurch en het einde van de reis willen, doen we nog een tweede wandeling: naar de Tasman Gletsjer. Het gletsjermeer ligt in de zomer (nu dus) vol met ijsbergen die van de gletsjer zijn afgebrokkeld. Op de foto was de schaal van die ijsrotsen niet goed te zien dus hebben we een rode pijl geplaatst bij een rubberbootje dat gevuld met tien mensen op het meer rondvaart.

En dan rest alleen nog de lange weg naar ons startpunt. De enige stop die we onderweg nog gemaakt hebben is Lake Tekapo, opnieuw felblauw gekleurd. Met onze wow-sensoren volop in overdrive kwamen we 's avonds in Christchurch aan en logeerden we toepasselijk in het SO hotel, in een kamer zonder ramen. Genoeg vergezichten gehad.