Afscheid

Na iets meer dan een jaar zeggen we vaarwel aan ons huis (en huisdieren) in Christchurch. In december staan we terug op Europese bodem. Maar niet vooraleer we nog iets gezien hebben van dit stuk van de wereld.

De auto is ondertussen verkocht dus rijden we de laatste dagen rond met een huurwagen. Geen al te nieuw model, de krassen en blutsen krijgen we d'r gratis bij maar dat is misschien nog zo slecht niet want met de lente is de tijd van de wegenwerken aangebroken waardoor we van de ene zandweg in het andere keienpad terecht komen. Nu moeten we ons tenminste geen zorgen maken dat er nog een krasje bij wordt gemaakt.

Wegenwerken worden hier trouwens niet aangekondigd met verplaatsbare rode lichten maar door twee signaaldragers die de bordjes 'STOP' en 'GO' vasthouden. Voor ieders gemak laten ze mekaar dan met behulp van een walkie-talkie weten welk bordje ze het verkeer aan hun kant voorhouden.





Nadeel van onze auto is dat er enkel een cassettespeler insteekt (en een radio maar daar ben je in Nieuw-Zeeland weinig mee. Niet alleen staat radio hier synoniem voor het afwisselen van reclameboodschappen met Nickelback, maar buiten de stad - en dan spreken we 95% van de oppervlakte van dit land - is er sowieso geen ontvangst). Dus zijn we op onze eigen stem en inspiratie aangewezen. Gelukkig is karaoke een van onze fortés.











12 November 2008: we zijn vertrokken. Onze eerste dag leidt ons opnieuw over Arthur's Pass (die we ook vorig jaar december al overgestoken zijn) naar de Westkust. Van daar gaat het zuidwaarts naar Franz Josef.

Eerste vakantiekiekje: Lake Gunn, Westkust