Onze eerste echte vakantiedag brengt ons van Franz Josef naar Wanaka via een aantal klassiekers op het Nieuw-Zeelandse toeristenpad. Eerste tip voor de toerist in spe: laat de glow worm cottages links liggen als je op zoek gaat naar een slaapplaats. De eigenaars hebben het cunning plan opgevat om hun gasten in een roes te brengen met iets wat verdacht veel op WC-verfrisser lijkt, om zo de kleine gebreken van de accommodatie te verdoezelen. Die 'kleine' gebreken zijn onder andere een badkamer die duidelijk voor lilliputters ontworpen werd.
Franz Josef is gekend voor zijn gletsjer (die dezelfde naam draagt). De Franz Josef van vandaag is een stuk korter (3 km om precies te zijn) dan de gletsjer die in 1865 voor het eerst in kaart werd gebracht. Dus moesten wij een heel eind verder wandelen dan die vroege avonturiers.
Niet bang van de inspanning, en het gevaar diep in de ogen kijkend, gingen we op zoek naar de resterende ijsmassa.Watervallen op weg naar de gletsjer:
De gletsjer zelf. Indrukwekkend.
Enkele kilometers verder op de Westkust komen we bij Munroe Beach, een klassiek westkust-strand. Dat wil zeggen: ruwe zee (geen plek waar je een frisse duik in zee wil wagen), regenwoud op de achtergrond, en verlaten. Hoewel dit strand niet echt verlaten is want deze plek staat ook bekend als broedplaats voor de zeldzame Fiordland Crested Penguin. Van juli tot december (het paarseizoen) maak je dus kans om hier een pinguïn tegen het lijf te lopen. En we hadden geluk, na een kwartiertje werd ons geduld beloond en zagen we een pinguïn tegen de golven worstelen, vervolgens het strand op waggelen om tenslotte in het struikgewas te verdwijnen.
Wiebelende hangbrug op weg naar het strand.
Het strand.
Pinguïn in de verte (het zijn schuwe beestjes dus als je geen redelijke afstand houdt, krijg je ze niet te zien. En als je wel een redelijke afstand houdt, krijg je ze dan weer niet op foto vastgelegd. Het moeilijke leven van een toerist).
Volgende halte: Ship Creek. Weer zo'n strand. Genoemd naar een schip dat voor de Australische kust vergaan is maar waarvan wrakstukken 1500 km verder (op dit strand dus) zijn aangespoeld. Het hout dat tegenwoordig overal op het strand verspreid ligt, heeft nog weinig met scheepswrakken te maken.
Laatste stop voor Wanaka: Blue Pool in het Mount Aspiring National Park. Kristalhelder, blauw (I kid you not) water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten