Eten is in China een sociale aangelegenheid. Je gaat niet gewoon aan tafel zitten, je gaat rond tafel zitten - wat het gezelliger maakt als je met een grote groep reist. Vervolgens wordt al het eten op een draaischijf in het midden van de tafel geplaatst en iedereen tast toe. In de echt sjieke restaurants draait die schijf zelfs zonder hulp, de oefening van het oprapen van een stuk champignon met twee stokjes wordt opeens des te spannender door de tijdsdruk.
Het eten zelf is ook een nieuwe belevenis. Sommige schotels laten weinig aan de verbeelding over. Andere vergen een beetje onderzoek vooraleer de ware aard van het beestje achterhaald kan worden ('t zal even zoeken zijn - die fotograaf is ontslagen - maar linksbovenaan op de rechterfoto bevindt zich een hint).
Dit houdt op het eerste zicht ook weinig goeds in (lijkt wel zo'n vis uit de Carrefour waar net iets te lang op gemept is voor hij wou ophouden met spartelen). Maar bij die vis hoort een pot en toen het brouwsel in die pot begon te koken, bleek het gewoon om de lokale versie van bouillabaise te gaan.
En dan hebben we het nog niet gehad over al die schotels waar enkel de durvers het fijne van te weten komen. En aangezien veel van de dingen die bij ons als afval de deur uit worden gesmeten (varkenspoten en -oren; viskoppen en -staarten, ...), in China een goede afzetmarkt kennen, ga je hier met een levendige fantasie wel eens hongerig naar bed (gelukkig is die van mij beperkt).
Schotel X: (a) Ossentong in Madeirasaus; (b) varkensnieren; (c) visfilet? Het juiste antwoord bleek (d) te zijn: paddestoelen
En hierover is nog steeds geen uitsluitsel: geen idee wat die oranje stekels zijn, daaronder zit een rode tomaatachtige pasta, daaronder iets wit, de meeste stemmen gingen naar een garnaal.
Om de tafel vol te maken, deze nog: tomatensoep onder een deksel (dat bij ons uiensoep zou kunnen verbergen misschien?), sandwiches waar een pikant kruidenmengsel ingaat, en slakjes (die al dan niet uit de zee gevist worden). Dat laatste heb ik aan me voorbij moeten laten glijden. Een mens moet uiteindelijk zijn grenzen kennen.
Het eten zelf is ook een nieuwe belevenis. Sommige schotels laten weinig aan de verbeelding over. Andere vergen een beetje onderzoek vooraleer de ware aard van het beestje achterhaald kan worden ('t zal even zoeken zijn - die fotograaf is ontslagen - maar linksbovenaan op de rechterfoto bevindt zich een hint).
Dit houdt op het eerste zicht ook weinig goeds in (lijkt wel zo'n vis uit de Carrefour waar net iets te lang op gemept is voor hij wou ophouden met spartelen). Maar bij die vis hoort een pot en toen het brouwsel in die pot begon te koken, bleek het gewoon om de lokale versie van bouillabaise te gaan.
En dan hebben we het nog niet gehad over al die schotels waar enkel de durvers het fijne van te weten komen. En aangezien veel van de dingen die bij ons als afval de deur uit worden gesmeten (varkenspoten en -oren; viskoppen en -staarten, ...), in China een goede afzetmarkt kennen, ga je hier met een levendige fantasie wel eens hongerig naar bed (gelukkig is die van mij beperkt).
Schotel X: (a) Ossentong in Madeirasaus; (b) varkensnieren; (c) visfilet? Het juiste antwoord bleek (d) te zijn: paddestoelen
En hierover is nog steeds geen uitsluitsel: geen idee wat die oranje stekels zijn, daaronder zit een rode tomaatachtige pasta, daaronder iets wit, de meeste stemmen gingen naar een garnaal.
Om de tafel vol te maken, deze nog: tomatensoep onder een deksel (dat bij ons uiensoep zou kunnen verbergen misschien?), sandwiches waar een pikant kruidenmengsel ingaat, en slakjes (die al dan niet uit de zee gevist worden). Dat laatste heb ik aan me voorbij moeten laten glijden. Een mens moet uiteindelijk zijn grenzen kennen.
4 opmerkingen:
Gezien de ruimte die nog open is in dit item zullen er nog wel foto's komen denk ik. Uit die nog te publiceren foto's kan IK dan misschien mijn gading vinden. Uit de reeds gepubliceerde foto's van gerechten durf ik inderdaad geen keuze maken. Bij ieder gerecht moet ik denken aan mijn goedlachse hond Ambras, ocharme. Wedden dat zo vlug Liesbeth weer bij haar persoonlijke kok is...er stoofvlees met fritten en een Belgisch biertje op het menu staat?
Ayaan
Twee stokjes en een draaiende schotel waar je eten moet proberen uit te vissen? Daarom zijn dus al die Chinezen zo mager.
en Lars dacht :" Met alle Chinezen maar niet met..." en hij ging niet mee en eet dus zijne buik rond...met vork en mes of zonder.
Ayaan
Maar allee, dat ziet er nog allemaal heel goed te doen uit. Wacht maar tot ze met gefrituurde kippepoten, sprinkhanen en schorpioenen afkomen.
Een vissekoppenschotel is trouwens heel smakelijk. Vooral de ogen zijn niet te versmaden.
Een reactie posten