Geen nieuws uit Nieuw-Zeeland deze keer. Net zoals in november houdt Lars het fort weer twee weken in zijn eentje recht, terwijl ik zelf de wereld en de zeven zeeën rondreis. Niet zonder grondige reden natuurlijk: een cursus die FAME heet - helaas niet zo genoemd omdat eerdere deelnemers de eeuwige roem ten dele is gekomen, noch omdat er gezongen (al maar goed hoor ik hier en daar iemand zuchten) en gedanst moet worden, maar eerder fantasieloos naar de inhoud van de cursus: Food and Agribusiness Market Experience. Het komt er op neer dat we na een week ondergedompeld te worden in de wereld die China heet, aangevuld met een week Japan, verondersteld worden een idee te vormen over hoe (Nieuw-Zeelandse) agro-voedingsbedrijven hun producten in deze markten geïntroduceerd kunnen krijgen. Op een week ... In China ...
Na een valse start (het toestel dat ons uit Nieuw- Zeeland zou vliegen was bij de laatste landing te hard op de tarmak gebotst waardoor er hier en daar een wieltje scheef stond en het voor een technische beurt aan de grond werd gehouden) was onze eerste stop in China, het niet zo heel Chinese Hong Kong (hoewel Hong Kong sinds 1997 aan China is overgedragen door de Britten, kan de lokale overheid zijn zaken nog steeds min of meer onafhankelijk regelen van Beijing). Wat meteen opvalt als je de luchthaven verlaat, is de grijze sluier die er hangt over alles op meer dan tien meter afstand. Is het mistig? Moeten de ramen van de bus eens gewassen worden? Achter deur drie schuilt het antwoord: vervuiling. Minstens een deel ervan passeert onverschrokken de grenscontroles en komt zomaar binnen gesijpeld vanuit het vasteland (zo wordt China hier genoemd).
Volgens onze gids is Hong Kong de grootste zeehaven ter wereld. Andere bronnen (ik heb het eens gegoogled) houden het op Rotterdam, of Singapore misschien, of recent zelfs Shanghai. Maar het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat ze bij de laatste telling een paar duizend schepen kwijtgeraakt zijn in de mist, of een pier links of rechts vergeten zijn door de beperkte zichtbaarheid.
Een ander kenmerk van Hong Kong is de hoogbouw. Foto genomen vanop Victoria Peak, waar de lucht betrekkelijk beter is dan in het centrum van de stad. Ik zag zelfs een enkeling zijn operatiemasker afnemen om een teugje ongefilterde lucht tot zich te nemen.
Maar tussen al dat betonwerk loopt ook een wirwar van kleine steegjes:
Maar wat het meest van al in het oog springt, simpelweg omdat je er niet langs kan - of zij niet langs jou - zijn de miljoenen mensen op straat. En ergens zegt een klein stemmetje mij dat dit nog maar een voorproefje is want dat er in 'het echte' China ook veel mensen schijnen te wonen.
1 opmerking:
Leuk, nog meer vanuit het verre oosten graag en zie maar dat ge bij de groep blijft, want tussen al die Chinezen vind ik u nooit meer terug!
Een reactie posten