Strand, wijn, wachten en waterzoogdieren.

Donderdag 25 december:
We bevinden ons in Nelson. Een stad met ongeveer 45000 inwoners. Dat is hier in NZ dus een serieuze stad.










We hebben geen zin meer in rondrijden en wedijveren met de andere toeristen om de beste foto's te nemen. We nemen een dagje strand, zon en nietsdoen tot ons.










Ook terug te vinden in Nelson. Een café met een mooie naam, waar je koffie kan drinken met bijna dezelfde naam:













Vrijdag 26 december:
Onze toeristenplicht roept. Vandaag gaan we speciaal voor de geïnteresseerden in België wijn proeven. Louter en alleen omdat we jullie daar in België goede tips willen geven, niet omdat we zelf graag ene drinken (echt niet! eerlijk!)
We verplaatsen ons hiervoor van Nelson naar Blenheim:










Wat ik nog weet van die dag, is dat de omstandigheden op het zuideiland beter zijn voor witte dan voor rode wijn. En dat je na verloop van tijd (lees: nadat je van het zoveelste glas hebt geproefd) zelf niet meer weet wat je lekker vindt. Dus dat met die tips, dat zal gene vette worden.



















Zaterdag 27 december:
We hebben het beste voor de laatste dagen van de vakantie gehouden. Whale watching! Hier keken we allebei naar uit. Dus rijden we van Blenheim naar Kaikoura:










Onderweg stuiten we op enkele zeehonden. Zwemmen en in de zon liggen, wat een hondenleven!










Aangekomen in Kaikoura trokken we vol goede moed naar dit gebouw, om de reservatie die we enkele weken daarvoor hadden gemaakt, om te zetten in een ticket voor een van de whale watch boten.










Helaas, wegens de iets te slechte weersomstandigheden ging onze boot niet uitvaren (slechte weersomstandigheden= te ruwe zee. Voor de rest was het een prachtige dag).


We werden op de wachtlijst gezet voor een van de tochten van later die namiddag (die boten zijn allemaal al een hele tijd op voorhand volgeboekt. Dus als er een boot niet uitvaart, dan kan je enkel hopen dat er mensen die gereserveerd hebben voor een van de latere boottochten, niet komen opdagen). De zee bleef echter te ruw en alle boten bleven aangemeerd.

We laten ons op de wachtlijst zetten voor de volgende dag en we besluiten om de rest van de dag te lanterfanten en zondag nog eens te proberen.


Het decor voor ons gelanterfant (zee met keienstrand en een plaatselijk marktje)










Deze helicopter had geen last van de ruwe zee en vloog de hele namiddag uit voor toeristen, die de walvissen vanuit de lucht willen zien (en daar veel geld voor over hebben)





Zondag 28 december:
We staan tegen 5 u 's morgens op (yep, moeilijk te geloven dat mensen zich zo iets tijdens hun vakantie willen aandoen). Maar we waren vastbesloten! We moesten en zouden waterzoogdieren van dichtbij zien. Nu bleek dat zowel dat dichtbij, als dat zien wel een beetje tegenvallen. Zo'n walvis blijft met het overgrote deel van zijn lijf onder water. En natuurlijk kunnen die boten niet te dichtbij komen. Ik denk dat de verwachtingen een beetje te hoog waren (Hoezo? Gaat dat beest nu niet al tapdansend over het water lopen?). Soit, hier enkel foto's:




Onze kaptein, die met zijne Gyro-en-nog-iets luistert naar de walvisgeluiden om zo hun positie te bepalen.







Het beest zelf in aktie. Veel meer dan dit is er niet te zien. Totdat hij terug onder water duikt. Op dat ogenblik komt zijn staart even aan het oppervlak.

















Het "Tail shot"





Dan vond ik de dolfijnen veel leuker. We kregen een school "Dusky Dolphins" te zien tijdens de jacht. Een 40-tal dolfijnen waren capriolen aan het wateropppervlak aan het maken. De bedoeling is dan om door middel van sprongen en klappen op het water, de vissen die zich dieper onder hen bevinden, samen te drijven. Zodat enkele van hun soortgenoten, die onder water op de loer liggen, het gemakkelijker hebben om de vissen te vangen.