How are things on the West Coast?

Interpol vroeg het zich al af in het nummer 'The Heinrich Maneuver' en wij kennen het antwoord ondertussen. Namelijk: Goed en zeer mooi.

Wij hebben namelijk besloten om gebruik te maken van de kerstvakantie en het eiland eens te verkennen. Meer specifiek de westkant.




Onderweg kwamen we bergen tegen:



















Laaghangende wolken:











Schaduw op de bergen omwille van de laaghangende wolken:











Een bergmeer:











En natuurlijk schapen:











We zijn van Christchurch naar Arthur Pass National Park gereden.











Daar hebben we een wandeltocht ondernomen naar een waterval die "the Devil's Punchbowl" heet. Deze waterval is 131 meter hoog (of is het 131 meter diep?). Het uitzicht was de wandeltocht er naartoe, meer dan waard.




























Onderweg zijn we ook twee Australische jongedames tegengekomen, die dachten hun pakje kaas koel(er) te kunnen houden, door het tijdens hun wandeling, in de schaduw van hun auto te leggen. Er was echter een kaper op de kust, namelijk deze Kea:

(The Kea (Nestor notabilis) is an unusual species of parrot (family Psittacidae) found in forested and alpine regions of the South Island of New Zealand. The Kea is one of the few recorded alpine parrots in the world, and includes carrion in an omnivorous diet consisting mainly of roots, leaves, berries, nectar and insects. Now uncommon, the Kea was once killed for bounty as it preyed on livestock, especially sheep, only receiving full protection in 1986. Kea are legendary for their intelligence and curiosity, both vital to their survival in a harsh mountain environment. Most people only encounter wild Kea at South Island ski areas. The Kea are attracted by the prospect of food scraps from human habitation. Their curiosity leads them to peck and carry away unguarded items of clothing, or to prise apart rubber parts of cars - to the entertainment and annoyance of human observers.)

Vervolgens zijn we ingechecked in "The Ashley Hotel" te Greymouth. Waar men ons aan de receptie vertelde, dat we een kamer aan de achterkant van het hotel hadden en dat we dus ook beter aan de achterkant van het hotel konden parkeren. Het is zo dat we ontdekten, dat onze verblijfplaats voor die nacht, uitzicht gaf op sommigen hun laatste verblijfplaats.

Voorkant hotel:

Achterkant hotel:

Ingechecked en wel zijn we dan naar de "Hokitika Gorge" gereden.











Dit was een tip van een collega van Liesbeth en een plaats die niet in alle reisgidsen vermeld staat. De foto's doen de Gorge geen recht aan. De woorden "op", "paradijs" en "aarde" kwamen meermaals in mijn gedachten op.
Wandeltocht door het groen, naar de Gorge:















Stilleven met Belg op hangbrug over de Gorge:

Het paradijs:

Met al die zon zou je het bijna vergeten, maar ook hier is het bijna Kerstmis. In de lobby van ons hotel vonden we namelijk dit stuk struik: