Burn rubber, burn!

Liesbeth heeft een auto nodig om op haar werk te geraken. Daarom besloten we gisteren om een auto te kopen. Onderweg naar de garage kwamen we weer een staaltje van Nieuw-Zeelandse sportiviteit tegen. In het stadspark kruisten we een groepje joggers, waarvan er een aan het joggen was, terwijl hij een koets met daarin een baby aan het voortduwen was. Om het niet te hard te laten opvallen, deed Liesbeth of ze stond te poseren voor een foto (vandaar rechts in beeld een stukje Liesbeth), terwijl ik joggende-bende-met-baby-in-koets vastlegde op de gevoelige plaat.



Twintig minuten later kwamen we aan de Ford garage aan.



Daar bleek dat de auto die wij het liefste wilden zien (we hadden online al eens gecheckt wat er qua tweedehands auto's allemaal te krijgen was), juist naar een ander filiaal was gebracht. De verkoper zag onmiddellijk dat we serieuze kandidaten waren en verzekerde ons dat hij die auto zo snel mogelijk zou terughalen. Het was op dat ogenblik iets voor 3 in de namiddag en de garage zou om 5 sluiten. Ik had de dollartekens in de verkoper zijn ogen zien oplichten en vroeg daarom aan Liesbeth om ergens in de buurt iets te gaan drinken. Ik verwachtte dat die mens ons snel zou terugbellen en ons hotel lag toch al vlug een half uur wandelen van de garage.
Zo gezegd zo gedaan.



Niet veel later kregen we een telefoontje en waren we terug op weg naar de garage. Toen we aan het wachten waren om over te steken aan een voetpad, hebben we dan maar de volgende foto genomen. Geleund tegen een verkeerspaal, om ons later te kunnen herinneren, dat ook wij ons ooit te voet hebben verplaatst:



Vervolgens hebben we dan een testrit gemaakt. En het is tijdens deze rit dat ik mijn eerste Nieuw-Zeelandse schapen ben tegengekomen.



En tegen 5 uur waren de papieren in orde en was dit schattig Ford Fiesta-ke van Liesbeth (voor het thuisfront, je moet u geen zorgen maken hij is tweedehands maar slechts een jaar oud en er is nog twee jaar garantie op).