De sheep show is inderdaad wat je u er bij voorstelt, nl: een schapenshow. De verschillende rassen die er in Nieuw-Zeeland zijn, worden op een podium voorgesteld. Er wordt uitgelegd welke hondenrassen worden gebruikt bij het schapenhoeden. Blijkbaar zijn er honden die de schapen naar de herder toedrijven en honden die worden gebruikt om de schapen vooruit te drijven. De eerste soort honden zijn bijvoorbeeld Border Collies. Zij blaffen niet naar de schapen, maar lopen rond de schapen en door de schapen op het gepaste moment te naderen, drijven zij de schapen naar een bepaalde locatie.
De tweede soort maken gebruik van geblaf om de schapen voor zich uit te drijven. Alle rassen die uren aan een stuk kunnen blaffen, worden hiervoor gebruikt. Als de kudde om de een of andere reden van richting moet veranderen, lopen deze honden gewoon over de schapen naar de andere kant van de kudde, om dan daar te beginnen blaffen.
Verder wordt er "live" een schaap geschoren! Allen daarheen!
Hond op schaap (tweede foto, bovenaan in 't midden)
Schaap met en zonder "frakske".
Vervolgens zijn we een Maoridorp gaan bezoeken. Dit hield een traditionele Maoribegroeting in, een tocht door het dorp en traditionele zang en dans.Tot slot kregen we een traditionele maaltijd, nl. een "Hangi" geserveerd.
Hangi verwijst naar de methode van het koken, waarbij eten ondergronds door middel van gloeiend hete stenen wordt bereid. En dus niet naar een bepaald soort gerecht. Men kan op deze manier vanalles klaarmaken. Het eten krijgt door deze kookmethode een beetje een "grondsmaakje". 't Is moeilijk anders uit te leggen. Maar wij konden het wel smaken.
We krijgen een Maoribegroeting. Krijgers komen hun tong uitsteken en met hun ogen draaien. Als je niet gaat lopen van al het vervaarlijk gezwaai met speren en dolken en er ook zelf niet agressief op reageert, ben je welkom in het dorp (harop lachen is ook niet aangeraden). Denk aan de Haka en je weet ongeveer wat er te zien was.
Zang en dans à la Maori.
Dag 3 op het noordeiland:
We willen de "Waitomo Glowworm Caves" gaan bezoeken. Je kan dan een boottocht in deze grotten maken en de massaal aanwezige gloeiwormen bekijken. Allemaal zeer cool, helaas is door de aanhoudende regen het water in de grotten te veel gestegen om de boottocht te doen. We gaan dan maar voor de 2 uur durende wandeltocht door een ander deel van deze grotten. Ook zeer de moeite.
Een foto van de boottocht om aan te geven wat voor een effect dat geeft, zo'n hoop glowworms. Onze camera was niet in staat de glowworms te registreren, wegens te weinig licht. Het is echt de moeite, zeer mooi.
fosielen van schelpen. Hier was ooit een zee.
De draden die je van het plafond naar beneden ziet hangen (klik op de foto om hem te vergroten), zijn kleverige draden die de gloeiwormen gebruiken om te jagen. Het oplichten in het donker gebruikt de worm om prooi te lokken, de kleverige draad om de prooi te vangen. Een beetje zoals een spin haar web gebruikt.
Nog grot.
Na dat ronddwalen in het donker waren we blij om de tocht naar Auckland aan te vatten. Onderweg werden we verschillende malen verrast door een regenboog.
Terug in de beschaving. Auckland met zijn bekendste gebouw: de Sky Tower.
Ook in Auckland is de Stella al doorgedrongen.
Sky Tower by night.
We zijn die avond in een Ierse pub in de haven van Auckland terecht gekomen. Alwaar we ons een stuk in ons kl***n hebben gedronken ('t was al even geleden dat we nog zo'n leuk café waren tegengekomen dus we moesten ervan profiteren).
Deze mens heeft zo goed als de hele avond voor de muzikale begeleiding gezorgd. En die deed dat goed. Onze dank hiervoor!
Na dat drinkgelag zijn we enkele zatte studenten tegengekomen, die op weg waren naar het plaatselijke casino. Wij mee.
Hey, da is die Sky dinges. Laten we een foto nemen, burps. Ja hoor, behoorlijk in de wind.
Foto in het casino. Blijkbaar hebben ze niet graag dat je foto's neemt in een casino. Want ik werd aangemaand om mijne camera op te bergen.
Dag 4 op het noordeiland:
Die dag is voornamelijk in het hotel doorgebracht, in het goede gezelschap van een joekel van een kater. Tja, zo gaat dat. Enkel een wandeltocht in de haven kon er vanaf, voordat we naar het optreden van de Foo Fighters gingen.
Het optreden van de Foo Fighters was goed. Die mannen doen zwaar hun best om hun fans tevreden te stellen. Of hoe zou je twee en een half uur spelen, anders noemen? Ergens halverwege het optreden verhuisde heel de groep naar een podium achterin de zaal voor een accoustische set. Dat was wel plezant, want dan konden we de band ook eens van dichtbij zien. Het enige nadeel aan het optreden was, dat eenmaal het concert halverwege was gevorderd, je enkel een biertje kon krijgen als je er niet te zat uitzag. Je kan denken:"Ok, dat is toch niet zo erg. Wie gaat zich zo hard bedrinken op een concert?". Maar hier nemen ze dat er-niet-te-zat-uitzien zo strict op dat iedereen die ze niet zien ook geen biertje kan krijgen. Of m.a.w. voor jezelf en je vrienden een biertje gaan halen kan enkel als je vrienden allemaal mee naar de toog komen, om gekeurd te worden. Een beetje belachelijk, maar niets aan te doen. Ik heb een morrende kiwi door de security eruit zien gegooid worden (tja en die tickets zijn hier ook niet goedkoop).
Dave Ghrol en de zijnen op het podium achterin de zaal en Dave die een dikke solo speelt bovenop de piano.
