Mo-vember

Ik wel hier even iets rechtzetten. Er is blijkbaar een goede reden voor de Fu Manchu-rage waarover ik het had in de vorige post. Mannen laten in november hun "Mo" staan (Australische slang voor snor) en laten zich hiervoor sponsoren. Het goede doel is de preventie van prostaatkanker. Dit gebruik is blijkbaar in Australië ontstaan en is nu aan het overwaaien naar andere landen.
Dus mijn oprechte excuses voor het hoongelach, beste Fu Manchu-dragers!
(meer uitleg zie de officiële Movember website http://www.movember.com/)

Fiets= naar de zee en op stap

Er heerst hier zo'n beetje de Afrikaanse mentaliteit. Als het vandaag niet gebeurt dan zal morgen (of overmorgen of ...) ook wel goed zijn zeker. Maar uiteindelijk komt alles wel in orde.
Vandaar dat we na tweemaal te horen krijgen: "Oh yeah that bike, euh, it will be here tomorrow or the day after that" en een maand wachten, Liesbeth haar stalen ros in ontvangst konden nemen. Sexy fietshelmen zijn hier verplicht en de boete voor het niet dragen van deze beauties, bedraagt evenveel als de kostprijs van de helm. Dus besloten we om de lange arm van de wet maar niet uit te dagen en beschermd door het leven te gaan.










De zomer begint hier door te breken, dus testen die fiets en op naar de zee! (een half uurke fietsen en je kan hier zand met schelpkes proeven) Het was iets van een 25 graden, maar er stond wel een stevig zeebries.





Op de achtergrond geen grote vogel, wel een kitesurfer.








Op de voorgrond rare vogel.





Deze foto's dateren van zaterdag 24 november. Diezelfde avond besloten we om eens stevig door te zakken. Het was de eerste keer dat we op stap konden gaan zonder auto. En dat zullen we geweten hebben. Christchurch is de grootste stad van het zuidelijk eiland, maar de plaatselijke uitgaansscene is vrij klein. We hebben dus zo'n beetje alle café's verkend. Overal een "lager" besteld (dat is in elk café een ander biertje, meestal Nieuw-Zeelands) en eens goed gelachen met de muziek die ze hier draaien. Iemand "Pour some sugar on me" van Def Leppard? http://www.youtube.com/watch?v=aSaAXDBvfho
Voor de rest ontdekt dat de "Fu Manchu" snor hier heel hip is (na een half uurtje had ik 6 exemplaren geteld). Wat is een Fu Manchu?, hoor ik u denken. Ahwel:



Fu· Manchu· mustache (fo̵̅o̅′man c̸ho̵̅o̅′)
noun
a mustache that droops down along the sides of the mouth, usually to the chin or below
Etymology: after Fu Manchu, a character in a series of novels by Eng author Sax Rohmer (pseud. of A. S. Ward) (1883?-1959)

Terug thuis

Na omzwervingen op drie werelddelen en in vier verschillende tijdszones, eindelijk weer in Nieuw-Zeeland geraakt. En voor wie zich zorgen begon te maken: Lars is gelukkig niet volledig weggekwijnd. Het was een vermoeiende reis, als ik eens een understatement mag gebruiken, en de eerste dagen terug zijn dan ook bijna volledig in een roes van slapen en slaapwandelen aan mij voorbij gegaan. Maar het was de moeite (korte schets van de trip: met een 25-tal Nieuw-Zeelandse boeren en aanverwanten de wereld van het voedsel produceren, verkopen en consumeren leren kennen aan de andere kant van de aardbol - wat wij de goede kant zouden noemen :-)). Het was verwondering alom, van de mastodont boerderijen in de mid-west tot het (bijna) volautomatisch varkensslachthuis in Denemarken (jaja, daar hadden jullie graag bij geweest, hé). Maar soit, ik ben blij dat ik terug ben en om het geduld van de achterblijver te belonen, heb ik een paar souveniertjes meegebracht. Sinterklaas was vroeg dit jaar.

Muziek als gezelschap

Liesbeth is voor twee weken de wereld aan het rondreizen (Christchurch-Auckland-San Francisco-Chicago-Copenhagen-Amsterdam- Frankfurt-Parma-Londen-Christchurch) ter meerdere eer en glorie van de academische wereld. En zo komt het dat ik hier een beetje alleen zit te wezen, aan het andere eind van de aarde. De verhuisfirma had ons verteld dat het 4 tot 6 weken zou duren voor onze spullen hier zouden aankomen. In werkelijkheid gaat het waarschijnlijk dubbel zo lang duren (the bastards). Dus is het hier leeg en is er hier niets dat lawaai kan maken. Geen radio, stereo, noch TV. Zo'n groot leeg huis (10 jaar lang studentenkoten bewonen en alles met meer dan 3 kamers is voor mij groot) in uw eentje bevolken, is een beetje spooky. Om de stilte te breken ben ik dan maar op zoek gegaan naar muziek. Gelukkig hebben we Internet.
Helaas is NZ een ontwikkelingsland als het op muziek aankomt. Ik denk dat het een van de enige plaatsen ter wereld is waar ze Bon Jovi nog "echte rock" durven noemen (tja, dat krijgt ge ervan als ge op een eiland ver van de beschaving gaat zitten :-) ). Studio Brussel valt hier de hele tijd uit en ik ken eigenlijk geen goede internetradio's (tips zijn altijd welkom).
Gelukkig herinnerde ik mij een site die Tom mij ooit had aangeraden en die mij al menig leuk muziekje had opgeleverd. Ik wil hier dan ook even reclame maken voor deze site die een aantal muziekblogs verenigd, nl. Elbo

en waardoor je allerlei ( hier is de link http://elbo.ws/ ) muziek kan ontdekken. Ik heb o.a. het optreden van de Twilight Singers van vorig jaar in de AB in Brussel gevonden en "White wedding" van Billy Idol in een versie van Queens of the Stone Age en een hele hoop dingen die goed zijn maar waar ik nog nooit van had gehoord en...
Kortom, in plaats van een beetje depri door het lege huis te sloffen, doe ik nu de Funky Chicken terwijl ik luidkeels meebrul. Blijkt dat zo'n leeg huis ook voordelen biedt.

Voor mensen die niet weten wat de Funky Chicken is:


Stand with feet slightly apart. Both hands are tucked under the armpits to make wings. Flap down on every beat, and back up in time for the next. Practice for ten minutes.
Kick one foot out and back a little on 1, placing it back on 2. The other foor is kicked out on 3, to be back on 4.






Combine the two basic moves. After a while, you should be able to do this without much thought.