zondag 30 september 2007

Burn rubber, burn!

Liesbeth heeft een auto nodig om op haar werk te geraken. Daarom besloten we gisteren om een auto te kopen. Onderweg naar de garage kwamen we weer een staaltje van Nieuw-Zeelandse sportiviteit tegen. In het stadspark kruisten we een groepje joggers, waarvan er een aan het joggen was, terwijl hij een koets met daarin een baby aan het voortduwen was. Om het niet te hard te laten opvallen, deed Liesbeth of ze stond te poseren voor een foto (vandaar rechts in beeld een stukje Liesbeth), terwijl ik joggende-bende-met-baby-in-koets vastlegde op de gevoelige plaat.



Twintig minuten later kwamen we aan de Ford garage aan.



Daar bleek dat de auto die wij het liefste wilden zien (we hadden online al eens gecheckt wat er qua tweedehands auto's allemaal te krijgen was), juist naar een ander filiaal was gebracht. De verkoper zag onmiddellijk dat we serieuze kandidaten waren en verzekerde ons dat hij die auto zo snel mogelijk zou terughalen. Het was op dat ogenblik iets voor 3 in de namiddag en de garage zou om 5 sluiten. Ik had de dollartekens in de verkoper zijn ogen zien oplichten en vroeg daarom aan Liesbeth om ergens in de buurt iets te gaan drinken. Ik verwachtte dat die mens ons snel zou terugbellen en ons hotel lag toch al vlug een half uur wandelen van de garage.
Zo gezegd zo gedaan.



Niet veel later kregen we een telefoontje en waren we terug op weg naar de garage. Toen we aan het wachten waren om over te steken aan een voetpad, hebben we dan maar de volgende foto genomen. Geleund tegen een verkeerspaal, om ons later te kunnen herinneren, dat ook wij ons ooit te voet hebben verplaatst:



Vervolgens hebben we dan een testrit gemaakt. En het is tijdens deze rit dat ik mijn eerste Nieuw-Zeelandse schapen ben tegengekomen.



En tegen 5 uur waren de papieren in orde en was dit schattig Ford Fiesta-ke van Liesbeth (voor het thuisfront, je moet u geen zorgen maken hij is tweedehands maar slechts een jaar oud en er is nog twee jaar garantie op).

zaterdag 29 september 2007

Doing the tourist

Vandaag zijn we gaan touristen. Dat wil zeggen: een beetje genieten van het prachtige weer (stralend zonnig, maar toch nog een beetje fris vanwege de koude wind) en een ritje met de oude tram door het stadcentrum. Een bezoek aan een van de plaatselijke musea. En kijken naar een optreden van enkele "buskers" (rondtrekkende straatartiesten)

Een busker, jongelerend met drie brandende toortsen:

vrijdag 28 september 2007

"The little differences... "

Zoals Vincent Vega in Pulp Fiction al zei: "You know what the funniest thing about New Zealand is? -What?
-It's the little differences. I mean they got the same shit over there that they got here, but it's just, there it's a little different. Example..........."

................
-Het meest voor de hand liggend is natuurlijk dat de auto's hier links rijden.
-Verder zijn de supermarkten hier de hele week open, dus ook op zondag en dit telkens tot middernacht.
-Voetgangerslichten springen na een seconde of 5 al op rood. Dit zorgde in begin voor een lichte paniek en Kim Gevaert-achtig gedrag bij Liesbeth en mij. Dit rode licht blijft echter nog een seconde of 10 knipperen om u de mogelijkheid te geven toch nog veilig over te steken.
-Wegspoelend water in toiletten en lavabo's spoelt tegen de klok in weg. En niet, zoals in Belgie met de klok mee. Dit heb ik hier met eigen ogen kunnen aanschouwen, maar dit blijkt helaas toeval te zijn ( http://www.snopes.com/science/coriolis.asp )
-Nutella choco zit in plastieke potten en niet in glazen potten zoals bij ons.
-Mensen doen hier echt aan sport. Je kan hier de deur niet uitkomen zonder te struikelen over een inheemse mens die bezig is te joggen/rollerbladen/mountainbike-en.
-Er is hier ook zon, maar ze brandt veel harder dan bij ons. Reden daarvoor is het gebrek aan ozon boven Nieuw Zeeland. Dat wordt dus veel zonnecreme smeren.
-Rugby is hier wat voetbal in Belgie is. En aangezien het WK rugby nu bezig is, krijgen we dan auto's getooid met vlaggen van de "All Blacks" en de All Blacks continue in het nieuws enz.

donderdag 27 september 2007

NZ eerste indrukken en foto's


Na een reis die ongeveer 35 uur in beslag heeft genomen, komen we aan in NZ. Aan de luchthaven nemen we een shuttlebusje samen met iemand die voor een solicitatie naar NZ was gekomen en een jong koppel. Wij worden als eerste door onze chauffeur afgezet. En krijgen al dadelijk een staaltje van Nieuw-Zeelandse vriendelijkheid. De chauffeur zegt dat hij geen wisselgeld heeft en daarom enkel 20 NZD wil aanvaarden i.p.v. de 23 NZD die we hem verschuldigd zijn.
Stikkapot gaan we naar het hotel dat Liesbeths nieuwe werkgever voor ons heeft gereserveerd. Het enige dat we willen is een leuke, propere kamer om in te crashen. Wat we krijgen is een vuil, oud kot met een verwarminstoestel van de jaren stillekes (bevindt zich op de foto links van de TV en ja natuurlijk is er rugby op TV, dat is hier de nationale sport en het WK rugby is nu bezig). Dit toestel zou een living/keuken en de twee andere kamers, nl. de slaapkamer en de badkamer moeten verwarmen. Helaas, het gaf evenveel warmte als een nog niet gesmolten ijsberg. En aangezien het nu het begin van de lente is in NZ,kan het nog wel eens behoorlijk koud zijn (2 graden 's nachts en overdag 8° C). Maar door de koude wind lijkt het wel veel kouder.
Daarbij komt dat dit hotel enkel over internet via een telefoonverbinding beschikt. Aangezien dat we internet nodig hebben om hier vanalles te kunnen regelen (en natuurlijk om contact te kunnen houden met het thuisfront), is dit niet echt praktisch. Na een dag afzien hebben we dan ook maar besloten om hier vriendelijk voor te bedanken en onze heil elsewhere te zoeken. En aangezien we zijn beland op een drukke winkel straat, waarop zich een motel of 15 bevindt, is dit geen probleem.
We checken in bij de supervriendelijke Mary & Mike, mensen van rond de 55 jaar oud die de Lorenzo Motor Lodge uitbaten. Dit hotel is heel verzorgd, pas gerenoveerd en beschikt over breedband internet en verwarming !



Het weer wordt ondertussen ook meer zomers en we kunnen dan ook gebruik maken van het kleine maar gezellige binnenkoertje waar we nu over beschikken.
We zien het helemaal zitten !